Një kështjellë bregdetare venetike e Thesprotisë, e cila ka rrugën e vet të veçantë. Gjatë shekujve, shënoi betejat e saj për të mbrojtur banorët nga sulmet e armikut. Gjatë luftërave turko-venetikase dhe drejt fundit të shekullit të 17-të, venedtikasit hodhën në erë kështjellën. Në fund të shekullit të 18-të, pas shpërbërjes së Republikës së Venetikut, pashai i Janinës zuri pozicionin e ish-venetikase dhe mori përsipër për të kryer disa riparime. Sot, rrënojat e saj, në hyrje të qytetit të Igumenicës, shërbejnë si kujtesë e historisë.
Për kështjellën e Igumenicës, dëshmitë historike janë të pakta. Mendohet se ajo është ndërtuar në fillim të shekullit të 15-të, keshtu referohet si stacion venetikas, në vend të fortesës së periudhës romake, e cila ishte ngritur për mbrojtjen e pasigurt të atëhershëm fshat bregdetar të Ladhokori-t.
Kalaja e Igumenicës ishte fushëbetejë midis osmanëve dhe venetikasve. Gjatë luftërave turko- venetikase dhe afër fundit të shekullit të 17-të, venetikasit hodhën në erë kështjellën. Pas shpërbërjes së Republikës së Venetikut, pashai i Janinës zuri vendin e ish venetikasve dhe bëri disa riparime në kështjellë.
Kështjella në gjendjen e sotshme përbëhet nga një mur të lartë mbrojtës, pothuajse pingul në tokë, që përforcohet përreth nga shtatë kulla katrore. Kullat komunikojnë me mjedisin e brendshëm me hapësira në formë harku. Në anën lindore të murit rrethues gjenden gjurmët e portës së fortesës, që përforcohen me dy kulla drejtkëndëshe më të ulta. Ana verilindore e saj mbyllej me ndarëse dhe funksionte si një kështjellëz e brendshme.
Sot, rrënojat e saj, në hyrje të qytetit të Igumenicës, shërbejnë si kujtesë e historisë.
Kalaja e Igumenicës ishte fushëbetejë midis osmanëve dhe venetikasve. Gjatë luftërave turko- venetikase dhe afër fundit të shekullit të 17-të, venetikasit hodhën në erë kështjellën. Pas shpërbërjes së Republikës së Venetikut, pashai i Janinës zuri vendin e ish venetikasve dhe bëri disa riparime në kështjellë.
Kështjella në gjendjen e sotshme përbëhet nga një mur të lartë mbrojtës, pothuajse pingul në tokë, që përforcohet përreth nga shtatë kulla katrore. Kullat komunikojnë me mjedisin e brendshëm me hapësira në formë harku. Në anën lindore të murit rrethues gjenden gjurmët e portës së fortesës, që përforcohen me dy kulla drejtkëndëshe më të ulta. Ana verilindore e saj mbyllej me ndarëse dhe funksionte si një kështjellëz e brendshme.
Sot, rrënojat e saj, në hyrje të qytetit të Igumenicës, shërbejnë si kujtesë e historisë.
Video
Virtual Tour
