Αγγελόκαστρο

Το κάστρο του Αγγελόκαστρου στα δυτικά παράλια της Βόρειας Κέρκυρας αποτελεί ένα από τα τρία βυζαντινά κάστρα του νησιού. Είναι χτισμένο πάνω σε έναν απότομο βράχο. Ο βράχος που το φιλοξενεί, συμπληρώνεται από το περιμετρικό απότομο τείχος, θεμελιωμένο τις περισσότερες φορές στο χείλος του γκρεμού. Κατά τη διάρκεια της ενετοκρατίας, το Αγγελόκαστρο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αναχαίτιση επιδρομών των Οθωμανών. Η σημασία του φρουρίου αυτού μειώνεται μετά το 1550 όταν γνωρίζουν μεγάλη ανάπτυξη το Παλαιό και το Νέο Φρούριο της Κέρκυρας. Τον 19ο αιώνα έρχεται η εγκατάλειψη.

Διαβάστε την αναλυτική περιγραφή

Το βυζαντινό κάστρο του Αγγελόκαστρου (Castello S. Angelo), χτισμένο στο ανώτατο σημείο ενός απόκρημνου βράχου, στα δυτικά παράλια της Βόρειας Κέρκυρας, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα φρουριακά συγκροτήματα του νησιού. Ως ιδρυτής του φρουρίου φέρεται ο βυζαντινός αυτοκράτορας Μανουήλ Α’ Κομνηνός που απελευθέρωσε την Κέρκυρα από τους Νορμανδούς. Άλλοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το κάστρο ιδρύθηκε από τον Μιχαήλ Α’ Δούκα Δεσπότη της Ηπείρου (1204). Αρχαιολογικά ευρήματα, ωστόσο, ανάγουν την πρώτη χρήση του υψώματος στον 5ο με 6ο αιώνα.

Ένας από τους βασικούς σταθμούς στην ιστορία του κάστρου, είναι η κατάληψή του από τους Ανδηγαβούς το 1272. Κατά την ανδηγαβική κυριαρχία, για κάποιο διάστημα, το Αγγελόκαστρο ήταν η πρωτεύουσα του νησιού, καθώς εκεί ήταν η κατοικία του κυβερνήτη.

Αργότερα, και σε όλη τη διάρκεια της βενετοκρατίας, το φρούριο λειτουργεί προς όφελος της ασφάλειας των κατοίκων της Κέρκυρας από τους επίδοξους Οθωμανούς και Γενοβέζους κατακτητές και κυρίως για την επιτήρηση της θαλάσσιας κίνησης στην Αδριατική. Ιδιαίτερο σημαντικό ρόλο έπαιξε το Αγγελόκαστρο στις επιθέσεις των Οθωμανών κατά τον 16ο αιώνα. Μετά το 1550, το βυζαντινό αυτό κάστρο χάνει την οχυρωματική του αίγλη. Είναι η περίοδος που αρχίζουν να γνωρίζουν μεγάλη ανάπτυξη το Παλαιό και Νέο Φρούριο της Κέρκυρας. Τον 19ο αιώνα, το Αγγελόκαστρο περιέρχεται σε αχρηστία και ερήμωση.

Το ύψωμα του Αγγελόκαστρου περιβάλλεται από ένα χαμηλό τείχος στη βόρεια και στην ανατολική πλευρά. Στην κορυφή του υψώματος είναι κτισμένη η ακρόπολη, στην οποία η πρόσβαση επιτυγχάνεται δια μέσου πυλών, την κεντρική βόρεια πύλη που προστατεύεται από κυκλικό πύργο και τη μικρή πύλη στη νότια πλευρά. Απέναντι από την κύρια πύλη τα ερείπια των κτιρίων αποτελούσαν τα καταλύματα της φρουράς, ενώ τρεις υπόγειες δεξαμενές νερού επέτρεπαν την ύδρευση του κάστρου. Στο ψηλότερο σημείο της ακρόπολης διατηρείται ο ναός των Ταξιαρχών. Ο ναός οικοδομήθηκε κατά την ύστερη βυζαντινή ή πρώιμη μεταβυζαντινή περίοδο πάνω στα κατάλοιπα προγενέστερης τρίκλιτης βασιλικής.